حضرت امام علی بن محمد النقی الهادى (علیه السلام) دهمین پیشواى شیعیان جهان در نیمه ماه ذی الحجه سال ۲۱۲ هجرى قمری در محلى به نام صریا در اطراف مدینه منوره به دنیا آمدند. پدر بزرگوارشان حضرت امام جواد (ع) و مادر مکرمه شان بانوى گرامى و با فضیلت و تقوا به نام سمانه می‌باشد.

مشهورترین القاب ایشان، «نقى» و «هادى» و کنیه آن حضرت «ابوالحسن» (ابوالحسن الثالث) است.

امام هادى (ع) پس از شهادت پدر گرامیشان در سال ۲۲۰ هجرى قمری و در سن ۸ سالگی به امامت رسید.

این امام همام (ع) در مدت امامت خود با چند تن از خلفاى عباسى (معتصم برادر مأمون، واثق پسر معتصم، متوکل برادر واثق، منتصر پسر متوکل، مستعین پسر عموى منتصر و معتزّ پسر دیگر متوکل) معاصر بود.

مدت امامت امام هادى (ع) ۳۴ سال و عمر شریفشان ۴۲ سال بود که در سال ۲۵۴ در شهر سامراء توسط معتزّ عباسی ملعون مسموم و شهید، و در خانه خود مدفون گردید.

مضجع پاک و نورانی امام علی النقی (ع) و فرزند عزیزشان حضرت امام حسن عسکری (ع) (مشهور به حرم امامین عسکریین) در سامرا، زیارتگاه و ملجاء شیعیان، عاشقان و ارادتمندان است.

مرقد شریف حضرت نرجس خاتون (س) همسر امام حسن عسکری (ع) و مادر امام زمان (عج) و حضرت حکیمه خاتون (س) دختر امام جواد (ع) و خواهر امام هادی (ع) نیز در جوار قبور مطهر این دو امام بزرگوار (ع) قرار دارد.